Դու խառնում ես թացը չորին,
Դու փախչում ես քո կյանքից,
Գիրկ ես բացում ամեն նորին,
Չես խուսափում տանջանքից...
Այն, ինչ քոնն է, դեն ես նետում,
Ցանկանալով ավելին,
Հոգուդ ամեն ճիչն ավետում
Քո ըստեղծած աշխարհին:
Թվում է քեզ, թե կարող ես,
Թվում է, թե կհասնես,
Սակայն ուղին քո աղոտ է
Ճամփեքդ` մութ ու անտես...
Չես հավատում քո աղոթքին,
Բայց ուզում ես, որ մաքրի...
Ի՞նչ ես դարձրել դու քո ուղին,
Ի՞նչ ես այսքան անհանգիստ...
10.11.2010
No comments:
Post a Comment